ΠΟΙΗΤΙΚΆ ΨΉΓΜΑΤΑ ΣΚΟΝΙΣΜΈΝΩΝ ΧΡΌΝΩΝ

Πως μπορείς και μιλάς ενώ ο φόβος κρέμεται από τα χείλη σου.
Καθώς κρέμεσαι  σα μεσαιωνικό βασανιστήριο,
η θέρμη των αχνιστών δρόμων του χειμώνα μοιάζει ανιαρή.
Έχεις αγαπήσει κάτι έμψυχο ποτέ σου ? κάτι που ίσως αντανακλάσει την ομορφιά της αγάπης σου.

Τώρα πως διάλεξες σε δυο πόδια να στηρίξεις τη σάρκα που σε τρέφει? αφού το κεφάλι σου είναι στα τέσσερα ,το όνειρο σου σε ρόδες ,και εσύ αεροποτισμενος ως εκεί που δε φαντάζεσαι.
Κάθε χρόνο θυμάσαι την μέρα που γεννήθηκες χορεύοντας .
Μέρες συγκροτούν ένα χρόνο κάθε χρόνο
Κάθε μέρα την ίδια μέρα που γεννήθηκες γιατί δεν τη θυμάσαι?


Κάθε μέρα την ίδια ώρα...κάθε ώρα....
Εξαγοράζεις την ελευθερία σου πεθαίνοντας
Πιέζεις σκέψεις που δεν πιστεύεις

Τ'αποκαΐδια των καλοκαιριών έρχεται να μοιράσει
ο βαρύγδουπος χειμώνας.
Μελαγχολία θα το πω...γκρίζα σιωπή το λες
αναμονή θα συμφωνήσουμε.