Ποιητικά ψήγματα σκονισμένων χρόνων

Υδρατμοί της πράξης του έρωτα θόλωσαν
τα τζάμια,για ακόμα μια φορά οδηγούμε στα τυφλά.
Για ποια ανάμνηση να κλάψω απόψε για ποιο συναίσθημα την άποψη μου να εκφράσω.

Μακάρι οι τουλίπες ν'άνθιζαν όλες της εποχές,χάδια στα ποιο αγαπημένα σου μυστικά να δώσουν.

Μακάρι τα χρυσάνθεμα να είχαν χρώμα
αντάξιο της αγάπης που κρύβεται στα
σωθικά σου.

Όλα ανορθόγραφα είναι αγάπη μου
δεν έχω καταφέρει να εκφράσω αυτά
που νιώθω με λέξεις.
Ποια,πες μου ποια γλώσσα να διαλέξω
να αντέξει να σηκώσει τα νιώθω μου
για εσένα.

Ο άνεμος έγειρε τις κορυφές των δέντρων
η βροχή έθρεψε πεινασμένες ψυχές,μα
εσύ κοιμόσουν.
Είναι γλυκιά η γεύση του έρωτα όταν
ανακατευτεί με την τρελή οσμή της αγάπης.

Μ'ακούς αγάπη μου?
Ακούς τον ξέφρενο ρυθμό της ψυχής μου?
Νιώθεις τα ιδρωμένα χέρια που ακουμπάνε
το κορμί σου?
Νιώθεις τα χάδια που λαχταρούν την
καρδιά σου?
Να έρθω να σε πάρω να φύγουμε....

                        Στην Κ