Αν ένας ερμαφρόδιτος εξωγήινος ερχόταν στον πλανήτη μας, θα κατέληγε στο εξής συμπέρασμα: Το ανθρώπινο είδος καταστρέφεται εξαιτίας της επιθετικότητας, της βαρβαρότητας, της ηλιθιότητας και της διεστραμμένης σεξουαλικότητας του αντρικού φύλου. Όντως αυτή είναι μία άποψη που μόνο κάποιος ερμαφρόδιτος που δεν έχει ζήσει στη Γη μπορεί να σχηματίσει. Για όλους εμάς τους υπόλοιπους «γήινους» πιστεύω είναι μια ανούσια γενίκευση με ολίγη από φασισμό. Σε τι διαφέρει αυτός που θέλει να εξοντώσει τους ομοφυλόφιλους, τους κομμουνιστές κτλ. από αυτόν που θέλει να σβήσουν οι άντρες ή οι γυναίκες από τον χάρτη ως υπαίτιοι της καταστροφής μας;
ΜΙΣΟ, πρωτόγονο και άσβεστο…; Τις πταίει; Η μάνα μας δεινοπάθησε από τον πατέρα μας. Όταν πάτησε στα πόδια της και γέννησε τον άντρα είπε: «Εσύ θα γίνεις κάτι αντίθετο από το σπέρμα που σε έφτιαξε, θα αγαπάς και θα σέβεσαι τη γυναίκα». Όταν γέννησε τη γυναίκα είπε: «Εσύ θα εκδικηθείς για γενεές δεκατέσσερις τους άντρες για όσα περάσαμε εξαιτίας τους».
Για εμάς που γεννηθήκαμε από το ’70 κα μετά, πιστεύω αυτό ήταν το «σύνθημα». Εκεί πάνω χτίσαμε τις σχέσεις μας, σε αυτά τα ερείπια αυτοπροσδιοριστήκαμε. Γίναμε οι γυναίκες που ζήλευαν και τάχα έβριζαν οι μανάδες μας. Βγάλαμε τα βυζιά μας έξω, πηδηχτήκαμε χωρίς συναίσθημα γιατί… Γιατί να είναι προνόμιο των ανδρών; Βάλαμε αντρικό κουστούμι και πήραμε την εξουσία, ασκώντας την με την ίδια λύσσα. «Μορφωθήκαμε» και συμμετείχαμε σε πειράματα ευγονικής. Γίναμε «φύλακες» στο Μπούχενβαλντ (5.500 γυναίκες υπηρέτησαν τον Φύρερ στα ναζιστικά κολαστήρια), μπροστά μας ο Φρέντι Κρούγκερ φάνταζε σχολιαρούδι.
Λατρέψαμε τον καπιταλισμό και αυτός μας χάρισε απλόχερα το «ροζ». Φορέσαμε Nike και ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό μας όταν είδαμε 5χρονα παιδιά να δουλεύουν στα κάτεργα των πολυεθνικών. Πήγαμε στα γυμναστήρια και αγοράσαμε δούλους για το σπίτι. Γίναμε γυναίκες καριέρας και αφήσαμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν εσώκλειστα σε παιδικούς σταθμούς. Γίναμε «20χρονη έτοιμη για όλα» στο Facebook και βάλαμε άπειρα καρτούν στην τηλεόραση για να μην μας ενοχλούν τα παιδιά μας. Τα ντύσαμε με την τελευταία λέξη της μόδας και τα βγάλαμε σεργιάνι στις γειτονιές προκαλώντας τον «θαυμασμό». Τους πήραμε ακριβά δώρα για έναν σχολικό έπαινο. Τα χτυπήσαμε για μια αποτυχία. Τα συγκρίναμε, τα ευνουχίσαμε, τα κάναμε θλιβερή εικόνα και ομοίωσή μας.
Πήγαμε και στην εκκλησία, δακρύσαμε στα λόγια του Χριστού… Μάθαμε τι θα πει «ισότητα» μεταξύ των ανθρώπων… Δώσαμε χρήματα σε εράνους, στείλαμε τρόφιμα και ρούχα σε ορφανά του πολέμου. Διώξαμε κλωτσηδόν το τσιγγανάκι που θέλησε να παίξει με το παιδία μας, το λούσαμε μετά με betadine. Υπογράψαμε κείμενα ως σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων, ζητώντας να απομακρυνθούν τα παιδιά μεταναστών από το δικό μας σχολείο. Ορίσαμε τη ζωή των παιδιών μας και καθορίσαμε το μέλλον τους.
Παντρευτήκαμε… από έρωτα και χωρίσαμε όταν τελείωσε ο χρυσός! Καμαρώσαμε τον σύζυγό μας εκλεγμένο βουλευτή. Πρωτοστατήσαμε στις βεγγέρες και βγάλαμε τον σκασμό όταν με εντολή του πνίγονταν αθώες ψυχές στο Αιγαίο. Προστατεύσαμε την οικογένειά μας εις βάρος άλλως οικογενειών, γιατί ο μπαμπάς μας έλεγε «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια».
Ο άνθρωπος νοσεί, όχι τα φύλα. Στο φθαρτό μας σαρκίο μόνο τα καρκινικά κύτταρα «επιλέγουν» να επιτεθούν σε άλλα.
Ο άνθρωπος οφείλει να ενώσει, όχι να διαιρέσει. Από τον homο sapiens στον homo universalis, που λέει και ο κύριος Δανέζης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το μήνυμα σας