Όπως καταλαβαίνετε είναι φυσικό επόμενο να χαμογελώ όταν ακούω οποιονδήποτε να αποφέρει οποιαδήποτε γνώμη ή κρίση για οποιονδήποτε άλλον χωρίς να αναρωτηθεί πως τον βλέπουνε εκείνον, ή εκείνη, οι άλλοι. Βέβαια, το θέμα δεν είναι το αν λέει ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα... το θέμα είναι ότι κανείς δεν θα έπρεπε να λέει κανέναν "κεφάλα".
Το τι λέει ο καθένας έχει φυσικά κάποιο θεμέλιο, κάποια αφετηρία, και τεκμηριώνεται από τον ορθολογισμό της δομής σκέψης με την οποίαν ενηλικιώθηκε ο κάθε άνθρωπος. Το πρόβλημα, για μένα, δημιουργείται όταν ένας άνθρωπος εκφράζει μια άποψη χωρίς να έχει την συνείδηση ότι η γνώμη του αφορά μόνο την οπτική την δικιά του, εκείνου που κρίνει, και ότι από κάποια άλλη οπτική και εμπειρία, ας πούμε του κρινόμενου, η γνώμη είναι όχι μόνο αντιδιαμετρικά αντίθετη, αλλά και αντικειμενικά εξ' ίσου ισχύουσα.
Μιλάνε πολλές γυναίκες του δυτικού κόσμου για το ότι στον κόσμο της Μέσης Ανατολής οι νόμοι των κρατών και θρησκειών απαγορεύουν στις γυναίκες να βγαίνουν από το σπίτι χωρίς να φοράνε ένα ύφασμα που να κρύβει το πρόσωπό τους.
Και πολλές γυναίκες από τον κόσμο της Μέσης Ανατολής μιλάνε για το πως οι γυναίκες του δυτικού κόσμου βάφονται, σοβατίζονται, φτιάχνονται, μυρίζουνε και ντύνονται με μοναδικά κριτήρια το τι θεωρούν οι άντρες "όμορφο" και "σέξυ".
Λέγεται μάλιστα ότι πολλές γυναίκες του δυτικού κόσμου έχουν αφομοιώσει τόσο τέλεια στο ένστικτό τους την υποδούλωση αυτή, που πραγματικά πιστεύουν ότι τους αρέσει γιατί το θεωρούν ότι τις κάνει πιο όμορφες... και ότι τα κριτήρια της "ομορφιάς" είναι ...δικά τους!
Και οι ιθαγενείς στον Ειρηνικό πίστευαν ότι τα μπιχλιμπίδια και οι χάντρες που τους έφερνε το Βρετανικό ναυτικό άξιζαν περισσότερο από την Γη και υποταγή που έδιναν σαν αντάλλαγμα. Εγώ αναρωτιέμαι ποιά είναι η διαφορά μεταξύ των μπιχλιμπιδιών που έδιναν στους ιθαγενείς, και του κραγιόν, μέηκαπ, σκιά ματιών, αρώματα, εσώρουχα, παπούτσια και φορέματα που "επιβάλει" η δυτική κοινωνία στις γυναίκες της, σε σημείο να πιστεύουν ότι τους αρέσουν γιατί αυτό είναι "ομορφιά"...
Εγώ βέβαια δεν ξέρω ακριβώς που βρίσκεται η ιδιαίτερη και αντικειμενική ομορφιά στα φτιασίδια, στις σκιές στα μάτια, τα κραγίον, το μέηκάπ, τα άβολα εσώρουχα και τα φορέματα... Έτυχε όλες οι γυναίκες της ζωής μου να μην ενδιαφερόντουσαν για αυτά, ίσως και αυτό να με έκανε να ενδιαφερθώ για εκείνες... Η Μαργαρίτα ποτέ δεν έχει ακουμπήσει καλλυντικό, δεν φοράει φορέματα, και είναι γεμάτη χαρά για την ζωή.
Βέβαια υπάρχει διαφορά: οι Γυναίκες που καλύπτουν το πρόσωπό τους με ένα ύφασμα το κάνουν επειδή αυτό είναι μέρος του γενικότερου δόγματος μιας πίστης, μιας θρησκείας και κοινωνικών κανόνων. Ενώ οι γυναίκες που έχουν υιοθετήσει ότι τους πλασάρουν οι άντρες και ο καταναλωτισμός ως "ομορφιά" και "ελευθερία" δεν συνδέουν την παρουσίασή τους με οποιοδήποτε πιστεύω. Για "πίστη" αρκεί να πάνε Ανάσταση για 7-8 λεπτά μεσάνυκτα και να κάνουν ξόρκια όταν τις ...ματιάζουνε.
Τώρα ίσως να κινδυνεύω να θεωρηθώ πως παίρνω κάποια θέση. Όχι. Απλά κάνω αυτό που κάνω πάντα. Παραθέτω και τις δύο πλευρές ως ισάξιες στους ισχυρισμούς τους. Εγώ προτιμώ να βλέπω όλες τις πλευρές παρά να πιστεύω ότι η δική μου η πλευρά είναι πιο θεμελιωμένη σε αντικειμενικότητα από άλλες... Εντάξει, που και που παραθέτω την δική μου πλευρά, αλλά, ποτέ δεν την έχω παρουσιάσει σαν σωστή, ή σαν "κέντρο". Αυτό το αφήνω στους κρίνοντάς με. Άλλο να λέω την γνώμη μου, ίσως και με πάθος, και άλλο να την πουλώ σαν απαραίτητα σωστή αφ' υψηλού.
Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ των δύο φωτογραφιών που είναι δίπλα-δίπλα η μία στην άλλη και στην αρχή και στο τέλος της ανάρτησης; Αντί να ψάχνουμε για διαφορές ας κοιτάξουμε την ομοιότητα: και οι δύο γυναίκες παρουσιάζουν τον εαυτό τους όπως τους έχει επιβάλει η κοινωνία τους. Και οι δύο αισθάνονται όμορφες και ηθικά σωστές. Άρα, στο τέλος εξαρτάται από το τι ο κάθε άνθρωπος θεωρεί ομορφιά, και τι θεωρεί ηθικά σωστό. Η ερώτηση είναι, όταν κοιτάς την Γη από το διάστημα, υπάρχει άραγε κάτι πιο σωστό από το άλλο; Με ποιανού τα κριτήρια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το μήνυμα σας