“Το μνημόνιο και το μνημόσυνο”- Ένα πικρό παραμύθι για μεγάλους.

Από το πρωί τρώγανε! Τρώγανε και ξανατρώγανε non stop, πασαλειμμένοι και τρισάθλιοι σα γουρούνια. Άρχισαν το πρωί με corn flakes, ψημένες φέτες ψωμιού με βούτυρο και μαρμελάδα, τηγανητά αυγά με μπέικον και κεφαλοτύρι, pan-cakes, καφέ, πορτοκαλάδα, coca-cola, ουίσκι και δεν είχαν σταματημό. Ίδρωναν και αγκομαχούσαν με την Ενημέρωση ανοιχτή η οποία έπαιζε ακατάπαυστα νέες διαφημίσεις που τους άνοιγαν πιότερο την αρρωστημένη καταβόθρα όρεξη. Ξεκοιλιάστηκαν! Βάλανε δάκτυλο, ξέρασαν, ξανάρχισαν να τρώνε και φτου και απ’ την αρχή. Έφαγαν! ΈΦΑΓΑΝ! εΦΑΓΑν! Και μετά ξανάφαγαν για να έρθουν στα ίσα τους.
Συνέχισαν με λουκουμάδες, ένα ελαφρύ κολατσιό με δύο μπαγκέτες γεμισμένες με αλλαντικά, τυριά, μπόλικο βούτυρο και μαγιονέζα και λίγο πριν το μεσημεριανό τσίμπησαν για ορεκτικό δύο σαλάτες Caesars με μισό κιλό παρμεζάνα σε flakes και συνέχισαν κατόπιν με τα κυρίως πιάτα Μεσογειακής διατροφής. Ένα ταψί μουσακά με μπόλικο λαδάκι, παχιά σκληρή φέτα Τίρναβου και ένα καρβέλι ψωμί για να καταλήξουν σε μια αστακομακαρονάδα με ζυμαρικά ολικής γιατί η κυρία του κυρίου ήθελε πάντα να τελειώνει με κάτι ελαφρύ.

Το προσωπικό δεν σταμάταγε ποτέ. Μαγείρευαν, έπλεναν τα χεσμένα σώβρακα και τις κιλότες, σιδέρωναν τις πανοπλίες από σακάκια και ταγέρ, πέρναγαν με με φιλολαϊκό make-up τα αναψοκοκκινισμένα αδηφάγα μάγουλα και βγάζανε το σκασμό. Όχι αν μπορούσαν ας έκαναν και αλλιώς.

Τα στομάχια δούλευαν ορθοπεταλιά, δεν έπαιρναν ανάσα, πλήρες ωράριο ένα πράγμα. Οι αρτηρίες ούρλιαζαν, οι φλέβες θέλανε να βγουν από το δέρμα και να σκάσουν, τα μάτια είχαν γεμίσει αίμα από την πίεση της βουλιμίας, όλες οι ζυγαριές του σπιτιού είχαν τρέξει να κρυφτούν όπως όπως και όσοι καθρέπτες γλύτωσαν το σπάσιμο, ένας δηλαδή μόνο, πρόλαβε και χώθηκε κάτω από το κρεβάτι.

Οι από κάτω άρχισαν να πεινάνε αλλά ποιος τους γαμά αυτούς; Οι αποπάνω κοιλιές που ήταν χορτάτες δεν είχαν αυτιά. Ο κύριος κάποια στιγμή που έγιναν επεισόδια στο δρόμο για ένα χρέος αν κατάλαβε καλά, βγήκε εκνευρισμένος στο μπαλκόνι ακολουθώντας τη μεγάλη κοιλιά του και τους φώναξε “Μαζί τα φάγαμε” ενώ αστραπιαία και με χάρη που θα ζήλευε και χορεύτρια του Μουλέν Ρουζ χάθηκε ξανά μέσα στο σπίτι γιατί μόλις είχε ξεφουρνιστεί ένα ζαρκαδάκι μαζί με τα αδελφάκια του.

Τρώγανε και ξανατρώγανε με μανία θαρρώ, λες και δε θα υπήρχε αύριο. Οι αποκάτω έγιναν περισσότεροι, άρχισαν να φωνάζουν περισσότερο, κάποια μέρα η κυρία του κυρίου άκουσε κάτι για μνημόνιο και το παράγγειλε ευθύς αμέσως στο προσωπικό. Η υπηρέτρια δε κατάλαβε και μετέφερε στο υπόλοιπο προσωπικό πως η κυρία του κυρίου ήθελε να της ετοιμάσουν μνημόσυνο. Βάλανε λοιπόν να μουσκέυουνε 700 κιλά στάρι μέσα σε αγιασμό, το βράσαν, το στραγγίξαν και το στεγνώσαν στα γρήγορα γιατί η κυρία του κυρίου ανηπομονούσε παθαίνοντας κρίσεις Κορυδαλλού. Κατόπιν ανέμιξαν γοργά εικοσιδύο κιλά κουλουράκια μνημόσυνου κοπανισμένα, 99000 στραγάλια μαλακά, 398 κιλά ζάχαρι άχνη και μπόλικη καννέλα για να διακοσμήσουν κάθιδροι τα κόλλυβα με 1000+1 άσπρα και ασημένια κουφέτα.

Τρέξανε γρήγορα στη κυρία του κυρίου, που στο μεταξύ είχε καλέσει ένα μεγαλογιατρό από την ταραχή της που της αργούσαν το μνημόνιο, και μόλις της το φέρανε μπροστά της εκείνη απέλυσε τους δύο τρομερά εκνευρισμένη, διότι ο ένας είχε ελιές και άλλος μια μύτη που της θύμιζε είπε έναν πρώην εραστή της από τους 69,54 που είχε. Ήταν και ακριβολόγα!

Με τη πρώτη κουταλιά ενθουσιάστηκε! Βούτηξε ευθύς αμέσως, αφού ξεγυμνώθηκε, πάνω στον ασημένιο δίσκο και άρχισε να κολυμπά ντελικάτα free-style μέσα στο μνημόνιο καταπίνοντας άφθονες ποσότητες από κόλλυβα. Μόλις καταβρόχθισε το μνημόνιο 1 σηκώθηκε φουριόζα όπως- όπως δηλαδή, και αναφώνησε: Μα γιατί παραπονιούνται για ψωμί ενώ υπάρχει μνημόνιο;

Δε πέρασε καιρός και το αγαπημένο πιάτο των αποπάνω, έγινε το μνημόνιο! Το πιπιλούσανε ολημερίς και ολυνυκτίς λες και το πεοθηλάζανε!

Την κάτσανε καλά με το Ι και περάσαν και στο ΙΙ.

Οι αποκάτω είχαν γίνει δραματικά πολλοί αλλά ποιος τους άκουγε; Πορείες, παραπορείες, διαδηλώσεις, κινήματα, σού ‘πα μού ‘πες αλλά ποιος τους γάμαγε τους αποκάτω είπαμε…

Η κυρία του κυρίου όταν έτρωγε μνημόνιο έπεφτε σε κατάσταση Νιρβάνα και άρχιζε να ξεστομίζει κάτι ακατάληπτα Γερμανικά. Όπως το Greek Success Story που το μεταφράσανε έτσι στα “Ελληνικά” οι της Ενημέρωσης… Τούνελ έλεγε, αλλαγή έλεγε, πλεόνασμα έλεγε, ότι ήθελε έλεγε αυτός ο αδηφάγος αμετανόητος στόμας!

6000 αποκάτω πήγανε ακόμα πιο κάτω. Πιο κάτω δε γινότανε δηλαδή…

Και δώστου οι επιμηκύνεις, δώστου οι διακανονισμοί, δώστου η Ευρώπη, δώστου το ένα δώστου το άλλο! Ε, κάποια μέρα, βγήκε στο μπαλκόνι ο κύριος της κυρίας του κυρίου ή κάποιος τέλος πάντων από τους αποπάνω, και ανήγγειλε στους αποκάτω, ότι θέλει να τον ψηφίσουν λέει, για να παραμείνουν οι αποπάνω αποπάνω…

Δε λέω, μπερδεύτηκαν για λίγο και πάλι οι αποκάτω με όλον αυτό τον γλωσσοδέτη της δήθεν ανάπτυξης…

Και όταν ήρθε η ώρα…

ΑΠΟ kostasoutsider.com