Πάλι τα ίδια;

Ήταν 13 Σεπτεμβρίου 2013, μέρα Παρασκευή, όταν με υποδέχθηκε το Λονδίνο. Βροχή, αέρας, κρύο. Όπως ακριβώς το φανταζόμουν. Είμαι και εγώ ένα πλουσιόπαιδο το οποίο, αφού χρησιμοποίησε ό,τι είχε απομείνει από το εφάπαξ του πατέρα, τις αποταμιεύσεις της οικογένειας αλλά και με την επιπλέον ενίσχυση του ήδη ξενιτεμένου αδερφού, πήρε την απόφαση να κάνει ένα μεταπτυχιακό στο εξωτερικό και την προσδοκία να βρει δουλειά εκτός Ελλάδας. Όσοι ξένοι με ρωτάνε σε ποιες χώρες θα ψάξω για δουλειά, ή αν θα γυρίσω πίσω στην Ελλάδα τους απαντώ πάντα με την ίδια άποψη: ”Everywhere except Greece”.

Έπειτα από σχεδόν εφτά μήνες, γύρισα για τις διακοπές του Πάσχα στη μάνα πατρίδα. Βροχερό το Λονδίνο, μουντός ο καιρός τη μέρα που το άφησα. Περιμένοντας για την επιβίβαση στο αεροπλάνο, ήδη άρχισε να μυρίζει Ελλάδα. Συζητήσεις στα ελληνικά γύρω σου. Άρχισες να μπαίνεις στο κλίμα. Το αεροπλάνο απογειώνεται και έπειτα από μία παύση σχεδόν 1 λεπτού μέσα στα σύννεφα, εμφανίστηκαν ο μπλε ουρανός και ο δυνατός ήλιος. Δεύτερη δόση Ελλάδας.

Κι’ όμως η Ελλάδα με υποδέχεται όπως ακριβώς άφησα το Λονδίνο. Βροχερό βράδυ στη Θεσσαλονίκη και κρύο. Η επόμενη μέρα όμως είναι το κάτι άλλο. Ήλιος, ζέστη και όλη εκείνη η αίσθηση που σου έχει λείψει στο Λονδίνο. Όπως και κάποια άλλα πράγματα τα οποία δε τα συναντάς εκεί πάνω.

Από την Καλαμαριά ως τη Δωδεκανήσου, σε όλη τη Β. Όλγας και τη Τσιμισκή παρκαρισμένα αυτοκίνητα δεξιά και αριστερά. Στο Λονδίνο κάθε μέρα, μα κάθε μέρα εκτός από τις Κυριακές, ελέγχουν για τα παρκόμετρα στις γειτονιές. Δε μιλάμε για παρκαρισμένα αυτοκίνητα σε κεντρικούς δρόμους, αυτό δε διανοείται να γίνει. Δημοτική Αστυνομία δεν υπάρχει, εκλογές σε ένα μήνα είναι η δικαιολογία ενός φίλου.

Οι καφετέριες σαν μανιτάρια φύτρωσαν. Παντού σε κάθε δρόμο σε κάθε στενό. Και δε βρίσκεις να κάτσεις. Γεμάτες. Και το πληρώνεις και 4.5 ευρώ το καπουτσίνο. Τη στιγμή που στο Shard, το νέο κτήριο-σύμβολο του Λονδίνου και ψηλότερο κτήριο στην Ευρώπη, πληρώνεις για το καπουτσίνο 4 λίρες.

Και πέφτει η συζήτηση για διασκέδαση και μπουζούκια. 170 ευρώ η φιάλη σε γνωστό σχήμα. 170 ευρώ. Και είναι κάθε φορά sold out! Speechless. Εδώ κολλάνε τα δύο ρητά του ΓΑΠ και του Πάγκαλου. «Λεφτά υπάρχουν» και «Μαζί τα φάγαμε». Αν και στην αρχή ήμουν κατηγορηματικά αντίθετος, τώρα αρχίζω να το πιστεύω.

~ Θανάσης Π.

ΑΠΟ antikleidi.com