Για μένα δεν έχει σημασία σε πιο σκαλοπάτι βρίσκεται κανείς ή και αν διαλέγει καν να πλησιάσει την σκάλα. Η δική μου εστίαση είναι ότι αν δεν είναι θεμιτός ο άλλος όροφος, δεν πρέπει να υπάρχει σκάλα. Ή τουλάχιστον να μην κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας λέγοντας ότι το πρώτο σκαλοπάτι, βρε αδελφέ, δεν έχει τόση σημασία όση ο άλλος όροφος: είκοσι εκατοστά είναι, ρε φίλε, όχι τρία μέτρα!
Ο Μουσολίνι επέλεξε μια πολύ απλή στρατηγική. Ξεκίνησε σαν συντάκτης σοσιαλιστικής εφημερίδας, μέσα από τον σοσιαλισμό, και πότισε το εύφορο έδαφος του πάμπτωχου και δυναστευμένου Ιταλού με τα όνειρα της δόξας της Αρχαίας Ρώμης. Το σύμβολό του ήταν το σύμβολο των λεγεώνων της Αρχαίας Ρώμης, το διπλό τσεκούρι σε μία δέσμη σταριού, το οποίο λεγόταν "φάσια" (στα νέα Ελληνικά, η ετυμολογία της λέξης "φάτσα", προέρχεται από την ίδια Ιταλική/Λατινική ρίζα όπως η "φάσια"). Το όνομα της κίνησης που ξεκίνησε ο Μουσολίνι: φασισμός. Μάλιστα: ο φασισμός ξεκίνησε από σοσιαλιστικό έδαφος, στην Ιταλία (όπως και ο εθνικος σοσιαλισμός [ναζί] στην Γερμανία).
Η ρίζα της έννοιας "φασισμός" βρίσκεται στην πίστη προς την πολιτιστική ανωτερότητα και στην λαχτάρα αναγέννησης πρότερης, αρχαίας δόξας του έθνους ή της φυλής.
Υπάρχει μια διαφορά μεταξύ του να γνωρίζει και να καταλαβαίνει, να θαυμάζει κανείς τα επιτεύγματα αρχαίων χρόνων, και να τα συνδέει δικαιωματικά, κληρονομικά στο σήμερα... Στην δεύτερη περίπτωση ξεκινάει να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της σκάλας του φασισμού.
Είναι η διαφορά του να σκέφτεται κανείς, σωστά, ότι "ο τάδε πριν 2.500 χρόνια είπε ή έκανε άλφα ή βήτα πράγμα που είναι άξιο θαυμασμού και σκέψης", ή του να σκέφτεται ότι ..."ο τάδε πριν 2.500 χρόνια είπε ή έκανε άλφα ή βήτα πράγμα που είναι άξιο θαυμασμού και σκέψης, ο τάδε ήταν Αρχαίος Έλληνας, εγώ είμαι νεοέλληνας, ο τάδε είναι ο πρόγονός μου άρα οι άλλοι μου χρωστάν φόρο τιμής επειδή εμείς γράφαμε φιλοσοφία όταν εκείνοι κρέμονταν από τα δέντρα". Το δεύτερο, είναι φασισμός (μας αρέσει δε μας αρέσει, είναι! Αυτό είναι κατά ιδρυτή-Μουσολίνι ο φασισμός).
Ο φασίστας που θα το πει αυτό δεν πιστεύει απαραίτητα ότι οι άλλοι "που κρενόντουσαν από τα δέντρα" είναι βιολογικά κατώτεροι. Ίσως να μη τους θεωρεί καν κατώτερους σε οποιαδήποτε έννοια --αλλά θεωρεί όμως ανώτερους, έστω και μόνο πολιτιστικά, τους προγόνους του. "Εμείς κάναμε εκείνο που δεν κάνατε εσείς". Αυτό είναι ένας ιδιότυπος ρατσισμός.
Και ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι ξεκίνησαν από την βάση του σοσιαλισμού (η πιο εύφορη αλάνα). Όμως ο Χίτλερ δεν είχε στο οπλοστάσιό του ιστορία επιτευγμάτων 2.500 χρόνων για το δικό του ακροατήριο. Βρήκε το κλειδί όχι στην πολιτιστική ανωτερότητα προγόνων, αλλά στην βιολογική ανωτερότητα της ράτσας του, και το κλειδί λειτούργησε μέσω του μίσους των συν-σοσιαλιστών του προς εκείνους ανάμεσά τους οι οποίοι είχαν μεγαλύτερη επιτυχία στην ζωή: και οι σοσιαλιστές του Χίτλερ πίστεψαν ότι είναι βιολογικά ανώτεροι των υποτιθέμενων δυναστών τους... και αποφάσισαν να αφανίσουν την υποδεέστερη φυλή. Αυτό είναι ναζισμός. Όνομα που βρήκε αιτιολογία στον "Υπεράνθρωπο" του Νίτσε.
Έχει, κατά την γνώμη μου τρομερή σημασία να κατανοούμε αν κάποιος είναι φασίστας ή ναζί. Συνήθως, απ' ότι βλέπω, μπερδεύουμε τις έννοιες με αποτέλεσμα να μην κατανοούμε το πρόβλημα στην πραγματική του υφή, ρίζες και έκταση.
Ο φασισμός γεννιέται από την μιζέρια. Ο ναζισμός από το μίσος. Το μίσος και η μιζέρια δεν είναι κότα και αυγό --όχι απαραίτητα. Όμως: Ο εθνικισμός και ο φασισμός είναι κότα και αυγό. Ο εθνικισμός και ο ναζισμός είναι κότα και αυγό. Ο εθνικισμός είναι το σημείο συνάντησης των δύο. Είναι δύσκολο, αν όχι απίθανο, να υπάρξει εθνικισμός που να μην αδηγήσει αργά ή πολύ γρήγορα στον φασισμό, τον ναζισμό, ή και τα δύο. Ο καταλύτης είναι η αμορφωσιά (έχω γνωρίσει και κατόχους δοκτορά που είναι αμόρφωτοι).
Κατά την γνώμη μου, έχει σημασία ο προσδιορισμός. Μπορεί να μιλάμε για τον καρκίνο, σαν ασθένεια, αλλά όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν πολλά είδη και διαφορετικές εκδηλώσεις καρκίνου, και διαφορετικά μέτρα πρόληψης και διαφορετικά είδη θεραπείας. Γιατί να μην κατανοούμε τον κοινωνικό καρκίνο στον ίδιο βαθμό λεπτομέρειας;
Που στα παραπάνω βρίσκεται η ακροδεξιά; πουθενά όσον αφορά ρίζες. Η ακροδεξιά κατά ορισμό είναι μια φιλοσοφία οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής που προτείνει περιορισμούς, έλεγχο και διαφόρους βαθμούς δικτατορίας, κάνοντας την ελάχιστα αν και καθόλου διαφορετική από την ακροαριστερά, όπου ακροαριστερά και ακροδεξιά συναντώνται στο κλείσιμο του κύκλου. Η μία ή ώρα το πρωί απέχει 2 ώρες από τις έντεκα το βράδυ. Όχι είκοσι δύο ώρες.
Ο φασισμός, ο ναζισμός και η ακροδεξιά συχνά συναντώνται και συνυπάρχουν. Είναι στον ίδιο χώρο, ίσως και μέσα στους ίδιους ανθρώπους, αλλά δεν είναι το ίδιο. Μπορεί να υπάρχει ακροδεξιός που να μην είναι φασίστας ή ναζί. Μπορεί ένας φασίστας να προχωρήσει στον ναζισμό πιο εύκολα από όσο ένας ναζί θα γίνει και φασίστας (οι Γερμανοί ναζί δεν μπορούσαν να είναι και φασίστες γιατί δεν είχαν την απαραίτητη ιστορία). Και φυσικά, φασίστες και ναζί δεν επιδέχονται απαραίτητα την ακροδεξιά οικονομικοκοινωνική θεωρία. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι και ο φασισμός και ο ναζισμός ξεκίνησαν από τα σπάργανα της Ιταλικής και Γερμανικής κατανόησης μερικών του τι είναι (ή τι πίστευαν ότι πρέπει να είναι) σοσιαλισμός.
Ρωτάμε από που βρήκε τόσο ακρωτήριο η Χρυσή Αυγή. Ίσως να έπρεπε, για την απάντηση, να σκεφτούμε ότι αναμφίβολα η Χρυσή Αυγή είναι νεο-ναζιστικό κόμμα και ακροδεξιό, από την οπτική του προβλήματος σε παγκόσμια κλίμακα, θα έπρεπε όμως να επισημάνουμε ότι από τα κεντρικά λεγόμενά του, το σύμβολό του, κλπ., η απήχηση του μορφώματος αυτού στοχεύει πρώτιστα στον φασισμό του Έλληνα κακομοίρη που βρίσκει άμεση ταυτότητα στην σύνδεση με τους Αρχαίους Προγόνους, και από 'κει πάει παντού. Αλλά, από εκεί προχωράει. Ελάχιστοι Έλληνες θα πουν ότι είναι βιολογικά ανώτεροι από άλλους και πολύ λίγοι θα θέλουν οικονομικοκοινωνική δικτατορία.... τι ποσοστό όμως πιστεύει στην ανωτερότητα του λόγω Αρχαίας Ελλάδας;;; Ίσως εκεί να βρέθηκε η λαβή για να φτάσουν στα 8% και στα 16% και παραπέρα. Για μένα, το DNA της Χρυσής Αυγής είναι ο φασισμός. Ο φασισμός της περηφάνιας και άμεσης σύνδεσης με τους αρχαίους ημών προγόνους --εθνικισμός, φασισμός, και σε όποιον αγράμματο πιάσει.
Εσείς, όταν βλέπετε έναν μετανάστη να νοικιάζει σπίτι στην γειτονιά σας πως τον αποκαλείτε; "άνθρωπο", "μετανάστη", ή "Αλβανό", "Βούλγαρο", κλπ.; Εσείς, όταν βλέπετε έναν μετανάστη σκέφτεστε άραγε αυθόρμητα ότι είναι λαθρομετανάστης πριν σας δείξει τα χαρτιά που του έδωσε η κυβέρνησή σας; Όταν σκέφτεστε για "λαθρομετανάστες" πιστεύετε ότι κανείς Έλληνας μετανάστης (που έστειλε λεφτά από το εξωτερικό να συντηρήσει τους παππούδες σας) δεν ήταν λάθρο; όλοι οι Έλληνες μετανάστες νόμιμοι είναι/ήτανε; Πιστεύετε πραγματικά ότι σας χρωστάνε οι ξένοι λόγω αρχαίων υμών προγόνων;
Σε ποιό σκαλοπάτι της σκάλας πάει καλά να φτάσουμε; είναι εντάξει να είμαστε μόνο στο πρώτο, ή στο δεύτερο;
Αν ένας χρυσαυγίτης ισχυριστεί ότι δεν είναι φασίστας, ή ναζί, απλά τον λυπάμαι. Αν πει ότι ναι, είναι φασίστας γιατί έτσι πιστεύει ενσυνείδητα ότι είναι η σωστή αντιμετώπιση της ζωής, τουλάχιστον θα του δώσω αυτό που εκείνος ποτέ δεν πρόκειται να δώσει σε εμένα: τον σεβασμό για την ειλικρίνεια της θέσης του, άσχετα με το τι πιστεύω για την δυστυχισμένη του θέση...
...τέλος πάντων, αποφάσισα να προσπαθώ να μην αποκαλώ τους χρυσαυγίτες "ουρακοτάγκους" γιατί οι ουρακοτάγκοι είναι σεβαστά, άξια όντα με νοημοσύνη.
ΑΠΟ dimitristhinks.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το μήνυμα σας