Αστροναύτης! Σκουπιδιάρης! Πυροσβέστης! Μπαλαρίνα!
...και αργότερα,
Δάσκαλος! Αστυνομικός! Ηθοποιός! Τραγουδιστής! Πιλότος!
...λίγο μετά, τα όνειρα των γονιών αρχίζουν να εμπλέκονται στο αμπραγιάζ των ταχυτήτων:
Γιατρός! Δικηγόρος! Πολιτικός Μηχανικός! Αρχιτέκτονας! Πρωθυπουργός! Βουλευτής! Συνδικαλιστής!
...και φυσικά, αρχίζουν να παίζουν και μικροπαρεξηγησούλες, όπως η διαφορά μεταξύ Αστρονόμου και Αστρολόγου (Αστρολόγος πληρώνεται καλύτερα γιατί υπάρχει περισσότερη ανάγκη και ζήτηση)...
Αρκετά παιδιά από μικρά θα σκεφτούν την αίγλη της στρατιωτικής στολής, του όπλου, των τανκς, των αντιτορπιλικών και των μαχητικών αεροπλάνων... όμως κάθε παιδί στο οποίο έχω μιλήσει εγώ τουλάχιστον, που ονειρεύτηκε τις ένοπλες δυνάμεις, δεν είχε στο ραντάρ του την πιθανότητα, αν όχι βεβαιότητα, πως το επάγγελμα αυτό κάποια μέρα θα απαιτήσει να σκοτώσει ή να σκοτωθεί (εκτός από ένα, που αναφέρω παρακάτω).
Όπως επίσης, πολλά από τα παιδιά που ονειρεύονται την στολή, το όπλο και το περιπολικό του αστυνομικού δίνουν ελάχιστη σημασία στο τι έργα και σκοπούς (και εις όφελός ποιών) θα καλεστούν να εκπληρώσουν φορώντας την στολή τους.
Ποτέ πάντως στην δική μου εμπειρία δεν άκουσα σε γενικές γραμμές παιδί να ονειρεύεται να γίνει σωφρονιστικός υπάλληλος, δεσμοφύλακας ή δήμιος. Μία μόνο φορά άκουσα παιδί (Ευρωπαίο) 15 χρονών να λέει ότι το όνειρό του είναι να κάνει τα μελλοντικά παιδιά του περήφανα πεθαίνοντας σαν ήρωας στο Αφγανιστάν.
Ανάμεσα στον οικογενειακό ψυχολογικό καταναγκασμό, τις εξελικτικές αλλαγές σε ψυχοσύνθεση, σε ηθική και πνευματική σταθερότητα, και τόσες άλλες επιδράσεις συμπεριλαμβανομένης της απόλυτης ανάγκης να βρεθεί στο τέλος κάποια δουλειά για εισόδημα, όσο πιο σταθερό εισόδημα γίνεται, οι ενήλικες καταλήγουν σε κάποιο επάγγελμα ή επαγγέλματα... Η αλήθεια είναι πως ελάχιστοι είναι πραγματικά ευτυχισμένοι στην μακρά πνοή με τις επιλογές τους. Για τους περισσότερους, η εργασία είναι δουλεία της οποίας το καθημερινό σχόλασμα οριοθετεί την έναρξη οποιασδήποτε προσωπικής ζωής μπορούν να έχουν... Ελάχιστοι φτάνουν να αισθάνονται ότι δεν "δουλεύουνε" καν, επειδή η εργασία τους είναι μέρος της ταυτότητάς τους. Και κάμποσοι επιλέγουν επάγγελμα γιατί προς αυτό τους οδηγεί, αναγκαστικά ή λογικά, η ταυτότητά τους. Φερ' ειπείν, στις ΗΠΑ, η Αστυνομία είναι ...Ιρλανδική: το πατροπαράδοτο επάγγελμα του Ιρλανδοαμερικανού, το οποίο εξασκούν άριστα για την κοινωνία τους, αλλά και το έχουν συνάμα μετατρέψει σε "Ιρλανδική μαφία". Σε τριτοκοσμικά κράτη, και στην Μεσόγειο ως επί το πλείστον, η Αστυνομία παρέχει το νόμιμο κρησφύγετο εκείνων που θα δημιουργούσαν και θα ψήφιζαν ιδεολογίες όπως της Χρυσής Αυγής.
Και πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι, καταλήγουν σε μια δουλειά επειδή εκεί τους οδηγούν οι περιστάσεις, και όχι η καρδιά τους --ή, η καρδιά τους, χωρίς να αναλογιστούν τις απορρέουσες περιστάσεις και καταστάσεις...
Σήμερα, στον Δυτικό κόσμο, οι υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης στις ένοπλες δυνάμεις δεν προλαβαίνουν να καλύψουν τον όγκο των αναγκών τις οποίες καλούνται να υποστηρίξουν. Από την άλλη μεριά βέβαια, οι ένοπλες δυνάμεις έχουν αλλάξει ριζικά από το παρελθόν, και σε μέγεθος (αριθμούς), και στην φύση του τι καλούνται να εκπληρώσουν και που ...και γιατί. Και οι κοινωνίες από τις οποίες προέρχονται οι στρατιώτες και οι μάχιμοι, αλλά και η αντιμετώπιση των μάχιμων από τις κοινωνίες τους, έχουν αλλάξει εκ θεμελίων...
Υπάρχουν, στο τέλος, μερικά επαγγέλματα τα οποία εγώ τουλάχιστον ποτέ δεν θα καταλάβω τι είδους άνθρωποι επιλέγουν και με ποιά κίνητρα και κριτήρια (όσο "αναγκαία" και να είναι η ύπαρξη των επαγγελμάτων αυτών...) Ένα από αυτά είναι το επάγγελμα του σωφρονιστικού υπάλληλου (το οποίο στην ιστορία είναι άμεσα συνδεδεμένο με, και εξελιγμένο από, τα επαγγέλματα του δεσμοφύλακα και του δήμιου). Τι είδους άνθρωπος επιλέγει να γίνει σωφρονιστικός υπάλληλος...
"Ποινική δίωξη για βασανιστήρια με αποτέλεσμα το θάνατο, απλό βασανισμό και βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη άσκησε ο εισαγγελέας κατά περίπτωση σε βάρος 14 σωφρονιστικών υπαλλήλων..."
Μπορεί κάποιος να με βοηθήσει να καταλάβω τι σημαίνει "απλός"βασανισμός;
...
"Επιστολή - καταγγελία για βασανισμό του Ίλι Καρέλι όχι μόνο στο Μαλανδρίνο, αλλά και στη Νιγρίτα δημοσιεύθηκε στο Διαδίκτυο. Σύμφωνα με αυτήν, κρατούμενοι στις φυλακές Νιγρίτας καταγγέλλουν, παράλληλα, ως βασανιστή τον δολοφονηθέντα από τον Καρέλι σωφρονιστικό υπάλληλο."
Καλά, αυτό δεν είναι "νέο"... κοινή λογική ήτανε. Ευτυχώς βέβαια θεωρούνται όλοι αθώοι μέχρι αποδείξεως της ενοχής τους. Στην φάση της "απόδειξης" ίσως να τα χάσουνε λιγάκι, εκεί, στην χώρα που πήγε διεθνές δικαστήριο για να κατοχυρώσει την πολιτιστική αποκλειστικότητα του Καραγκιόζη (και έχασε την υπόθεση, την οποία κέρδισε η Τουρκία).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το μήνυμα σας